Nummers

Timur leert getallen, en hij wordt er steeds beter in. Soms werken we er samen aan. Oefenen met het opschrijven van de getallen, en optellen en vermenigvuldigen. "Hoeveel is 3 en 3?" vraagt Timur, en dan zeg ik "Laten we ze bij elkaar optellen", en dan tellen we op onze vingers tot zes. "Drie plus drie is zes". Zo weet hij ook dat 5 plus 5 tien is.
Maar het gaat nog veel verder...
"Is honderd groter dan zes?" "Jazeker"... "Ja, want zes is niet zo oud." (dat laatste weet hij omdat zijn beste vriendjes allebei zes zijn). "en hoeveel is honderd en honderd en honderd en honderd en honderd?" En ook dan tel ik ze netjes voor hem op: "vijfhonderd".
Eergisteren kwam hij met een opvallende opmerking. "Weet je, Nathan heeft gezegd dat sommige dingen hebben geen einde... en dat begrijp ik niet...", Nathan is een van de begeleiders op school.
Inderdaad. Wie begrijpt dat eigenlijk wel: oneindigheid? Ik heb Timur verteld dat ik het ook niet echt begrijp, oneindigheid... en toen heeft de logicus in mij gepoogd hem te laten zien dat je de oneindigheid van getallen in ieder geval kan begrijpen doordat je altijd door kan blijven tellen. Maar dat vond hij al niet meer interessant.
De grote getallen blijven hem wel fascineren. En dat fascineert mijn dan weer. Gisteravond vertelde hij me dat er een haai was en die had heel veel vissen gegeten, "honderdvijftig miljoen" om precies te zijn. Ik was erg onder de indruk, tot ik hoorde dat er een Tylosaurus was gekomen, en die had de haaien opgegeten; "drie plus miljard" haaien waren er verorberd... Dat was dan vast een Tylosaurus die zo groot is als de hele aarde...